指环上的宝石

指环上的宝石
静静地闪耀
就如同一朵红花在雾中

在我们取下宝石之前
一只鸟急冲而来抢走了它

现在我们追着鸟影奔波
从一方原野到另一方原野
从一座城市到另一座城市
从一片果园到另一片果园

太阳已经西沉
鸟儿却不知疲倦

作者 / [伊朗] 埃姆朗·萨罗希
翻译 / 穆宏燕
选自 / 《诗歌中的诗歌》译林出版社

نگینی بر حلقه ای

نگینی بر حلقه ای

پنهان می درخشد

چنان که گلی سرخ در مه

پیش از آن که نکین رابچینم

پرنده ای شتابان می آید و می ربایدش

اکنون به دنبال سایۀ پرنده روانم

از دشتی به دشتی

از شهری به شهری

از باغی به باغی

خورشید غروب می کند

و پرنده خستگی نمی شناسد

عمران صلاحى 

这首诗读起来像谣曲，红花、雾、宝石、鸟、原野、城市、果园……都是些经常在诗里出现的东西，很经典、很大众，很民间。但它们组合在这里，却不令人腻味，而好似上演了一出小戏剧。

这一出戏，既是悲剧，又是喜剧。诗里那个逐宝石而鸟影也不得的人，回应了终日推石上山的西西弗斯，也回应了永远喝不到身下泉水，吃不到头顶鲜果的坦塔罗斯。悲剧之处，人总是得不到自己想要的，即便其以身相搏，行为堪称英雄如西西弗斯；喜剧之处，却又是这英雄般的同一人，竟愚顽得超过小丑如坦塔罗斯。

正是这种悲喜兼具，英雄与小丑如量子态般的同时存在，是诗中最令我着迷的地方。

我自己想要追逐的东西，不也是如鸟衔去，不知踪影么？这样一想，便更有些哭笑不得了。

荐诗 / 范致行
2015/03/29

题图 / Jeremy Mayer, New Typewriter Part Birds